Pierwszy dzień maja mamy zaplanowany, umówiliśmy się z Edytą i Jarkiem. Wstajemy dość wcześnie, przyglądamy się "naszym" pustułkom, robiąc im zdjęcia. Jemy śniadanie, pijemy kawę, robimy kanapki, kroimy owoce, pakujemy wszystko do plecaków i kiedy jesteśmy gotowi, wychodzimy z domu i ruszamy w kierunku miejsca spotkania. Chwilkę czekamy na przyjazd Jarka i Edyty, wsiadamy do samochodu i jedziemy do Czech.
 |
| Aby obejrzeć film kliknij tutaj |
Podróż do Žernova mija nam dość szybko i bezproblemowo. Zostawiamy samochód na parkingu nieopodal boiska sportowego, ubieramy się, bierzemy plecaki i idziemy w kierunku wieży widokowej. Rozglądamy się ciekawie dookoła i stwierdzamy że tu po meczu piłkarskim odbędzie się festyn pierwszomajowy. My na nim nie będziemy, bo mamy inne plany. Najpierw idziemy w kierunku wieży widokowej.
Kilka zdjęć na dole, a po nich wchodzimy krętymi, ażurowymi schodami na taras widokowy. Tradycyjnie liczę schody i wyszło mi że jest ich 92.
"Wieża widokowa Žernov.
Specyfikacja techniczna:
-Wysokość wieży 24 m
-Wysokość platformy 18,4 m
-Oficjalnie otwarto dla publiczności 30 listopada 2014
-GPS: 50°25'48.53"N, 16°03'07.22"E
Na terenie narodowego rezerwatu przyrody Babiččino údolí najbardziej znamym do tej pory punktem widokowym jest altana o nazwie Rýzmburský altán. Z jej "okien" roztacza się piękny widok na dolinę. Całkowicie nowe widoki, tym razem pod innym kątem, a przede wszystkim z odpowiedniej odległości, umożliwia nowa wieża widokowa Žernov zbudowana w ramach projektu pn. "Miejska pełne widoków w Euroregionie Glacensis" dzięki współpracy spółki pożytku publicznego Branka i Euroregionu Glacensis. Jako miejsce budowy wieży wybrano gminę Žernov, a ściślej obrzeża miejscowości przy szlaku rowerowym nr 4057. Drewniana wieża widokowa ma stalowa elementy nośne i wznosi się na wykości 308 m n.p.m. Ma pięć tarasów widokowych, a najwyższy mieści się na wysokości 18,4 m ponad terenem. Wieża widokowa wznosi się tuż przy boisku piłki nożnej. Doskonale ją widać, kiedy zbliżamy się do Červenego Kostelca.
Inwestor: Branka o.p.s.
Wykonawca: Tesmen s.r.o., Olešnice u Červeného Kostelce
Stajemy na tarasie widokowym i podziwiamy rozpościerające się dookoła widoki. Spoglądamy na dół, na trwający na boisku mecz i rozpoczynający się festyn.
Po nasyceniu oczu i aparatów widokami, schodzimy z wieży widokowej. Stajemy u jej podnóża, focąc się z nią, a po zdjęciach ruszamy na szlak.
Idziemy niebieskim szlakiem wiodącym ku pozostałościom zamku Rýzmburk.
"Pawilon Rýzmburský to osada położona nad Babiččina údolí, około 4 kilometry na północ od Czeskiej Skalicy. Na skalistym cyplu nad rzeką Úpą w XIV wieku zbudowano zamek, który miał chronić drogę z Czech na Śląsk i do Polski. W posiadaniu zamku na zmianę zmieniało się wielu panów i rodzin - na przykład panowie Dubej lub Bedřich Kounice, a ostatnio rodzina Smiřických. W XVII wieku został zrównany z ziemią przez wojska cesarskie, a także Szwedów. Podczas budowy zamku Ratiboř część materiałów budowlanych została wykorzystana ze zniszczonego Rýzmburka. Dziś pozostałości fundamentów zamku porośnięte są lasem. W 1798 r. Na skalistym cyplu zbudowano pawilon Rýzmburský , który zbudował książę Petr Kurónský , ojciec Kateřiny Zaháňská.
Na środku altany znajdowała się gruba jodłowa kłoda, przypominająca legendę o silnym Ctiborze. Jednak dziennik został skradziony w ostatnich latach. W 1962 roku w altanie Rýzmburk powstała Izba Pamięci Mitów i Legend Bożeny Niemcowej, która jednak nie została zachowana. Altana Rýzmburk przeszła w ciągu ostatnich kilku lat wymagającą rekonstrukcję.
Dość szybko docieramy na miejsce i niespiesznie zaczynamy wszystko oglądać, powoli przechadzając się po terenie dawnego zamku.
Kiedy już obejrzymy wszystko w Rýzmburku, opuszczamy go i ruszamy dalej. Niebieski szlak wiedzie nas wąską ścieżką wijącą się między starymi drzewami i doprowadza nas do miejsca zwanego Červený Most. Nazwa pewnie się wzięła od takiegoż koloru owego mostu. Tu przecinają się dwa szlaki: niebieski i czerwony.
Kiedy docieramy do Czerwonego Mostu, przystajemy przy nim i fotografujemy go i dopiero po zrobieniu zdjęć idziemy dalej, ale już czerwonym szlakiem.
"Czerwony Most znajduje się na obszarze katastralnym Žernova koło Česká Skalice. Jest to drewniany most wiszący z 1880 roku , który w 2018 roku został ogłoszony zabytkiem kultury Republiki Czeskiej przez Ministerstwo Kultury Republiki Czeskiej.
Most zastąpił przeprawę przez bród na tzw. Panská cesta nad rzeką Úpą w północnej części Babiččina údolí . Został zbudowany w 1880 roku pod nazwą Prinz Franz Josefs Brücke , ale ze względu na swój charakterystyczny czerwony kolor przyjął nazwę Most Czerwony. Większość jest własnością Lesy České republiky . Most przeznaczony jest dla rowerzystów i pieszych . Prowadzi przez nią szlak rowerowy nr 4018 , dwa szlaki turystyczne i ścieżka dydaktyczna Śladami herbu złotej suwmiarki .
Most jest solidną dwubiegunową drewnianą konstrukcją prostopadłą do cieku wodnego . Leży na przyczółkach wałów i środkowym filarze w korycie Úpy, które są wyłożone obrobionymi blokami piaskowca . Środkowy słupek ma owalny kształt z klinem na pięcie po stronie prowadnicy. Pomiędzy wewnętrznymi polami mostu znajduje się główna konstrukcja, która składa się z podwójnych wieszaków. Zawieszenia zawieszone są na swoich wieszakach, które wsparte są na czterech podłużnicach z belek zębatych na środkowym słupku wspartym na balkonikach. Do słupków balustrady mocowane są balustrady za pomocą nawietrznych krzyży Andrzeja. Wierzchołki słupków i wieszaków znajdują się nad balustradą i są ozdobnie zaokrąglone z podziałką. Na obu przyczółkach balustrada biegnie dalej. Pomost mostu składa się z drewnianych desek z krawężnikami graniastosłupowymi i jest wzmocniony stalowymi profilami, które w trakcie remontu, prawdopodobnie w ostatniej ćwierci XX wieku, zostały wstawione do pomostu. Drewniane konstrukcje nośne pomalowane są charakterystyczną czerwoną farbą nawierzchniową.
Z boku środkowego słupka wygrawerowany napis: PRINZ FRANZ JOSEFS BRÜCKE uzupełniona koroną i rokiem 1880."-Wikipedia.
Nie przechodzimy przez Czerwony Most, a zostawiamy go za plecami. Nasz szlak wiedzie obok Źródeł Hanička. Oczywiście zatrzymujemy się by sfotografować ten jakże różny od innych wodospad. Pijemy zimną, czystą wodę rozkoszując się jej smakiem. Po napiciu się i odsapnięciu, wędrujemy dalej.
"Babiččino údolí to nie tylko Ratibořice, Rurdův mlýn i Staré Bělidlo. Po drodze wzdłuż rzeki Úpy w kierunku od Viktorčina spływu do Czerwonego Mostu docieramy do źródeł Hanička. Jest to strome i szerokie zalane zbocze między Úpą a Rýzmburkiem. Woda z podmokłego stoku stopniowo zbiega się w jeden strumyk, a pod koniec jej przepływu tworzy ładny mały wodospad."-tekst ze strony:
https://www.turistika.cz/mista/prameny-hanicky/detail
Przechodzimy obok drewnianej, zadaszonej kładki zwanej Pohodelská lávka. Robimy zdjęcia i idziemy dalej. Kolejnym naszym przystankiem jest Bílý Most.
"Biały Most to skrzyżowanie szlaków turystycznych, które poprowadzą nas przez obszar Babiččina údolí i jak sama nazwa wskazuje, drogowskaz znajduje się w pobliżu Białego Mostu. Ten most jest chroniony jako zabytek techniki."-tekst ze strony:
https://www.turistika.cz/mista/bily-most/detail
Kilka fotek i przechodzimy na drugi brzeg Úpy. Asfaltową ścieżko rowerowo-pieszą wędrujemy wzdłuż wijącej się rzeki do miejsca zwanego Staré bělidlo.
"Staré bělidlo.
Drewniany dom zrębowy kryty gontami z 1797 roku. W tym domu rozgrywa się akcja powieści Boženy Němcowej „Babunia“. „Staré bělidlo“ po 1945 roku wyposażono w meble ludowe z tamtych czasów i urządzone zgodnie z opowieścią pisarki. W obecnym domu (czes. Staré bělidlo) Panklowie nigdy nie mieszkali.
Kiedy docieramy do drewnianego budynku nazywanego starą bielarnią, wchodzimy do środka. Niespiesznie przechodzimy przez kolejne pomieszczenia i oglądamy wszystko bez pośpiechu, robiąc przy okazji zdjęcia i stemplując wszystkie nasze kajety. Po dopełnieniu formalności i obejrzeniu całego wnętrza, wychodzimy na zewnątrz.
Idziemy asfaltową ścieżką rowerowo-pieszą w kierunku pomnika "Babička s dětmi".
Jedną z najbardziej podziwianych atrakcji w Ratibořicach jest rzeźba Babcia z wnukami. Kamień węgielny położono w 1920 r., w setną rocznicę urodzin Boženy Němcovej, a sam pomnik uroczyście odsłonięto w 1922 r. Przedstawia sytuację, w której Babcia i dzieci - Barunka, Adélka, Jeník i Vilém (oczywiście są też psy) wracają z wizyty w młynie i obserwują gwiazdy na niebie. Babcia wyjaśnia im, że każdy ma swoją gwiazdę. Ludzie wybrani przez Boga mają piękne i jasne gwiazdy, ludzie tacy jak Viktorka mają pochmurne gwiazdy. Autorem rzeźby jest słynny rzeźbiarz akademicki Otto Gutfreund, podobno inspirował się renesansowymi nagrobkami dzieci z Lobkovic, które znajdują się we wnętrzu kościoła św. Marii Magdaleny w Sobótce. Natomiast autorem rozwiązania architektonicznego grupy rzeźbiarskiej został profesor i architekt akademicki Pavel Janák. Grupa rzeźbiarska przez wielu uważana jest za jeden z najpiękniejszych zabytków w Republice Czeskiej. Stajemy przy pomniku i robimy sobie z nim zdjęcia.
Po dość długiej sesji zdjęciowej z pomnikiem Babci, wędrujemy już w kierunku pałacu. Przechadzamy się niespiesznie alejkami parku okalającego pałac. Przystajemy przy pięknie kwitnącej magnolii i focimy się z nią. Po zdjęciach wędrujemy w kierunku pałacu. Obchodzimy go dookoła, przysiadamy na ławkach, odpoczywamy i zastanawiamy się nad wejściem do pałacu. Ostatecznie jednomyślnie dochodzimy do wniosku że wolimy ten czas przeznaczyć na ciepły posiłek i podjechanie w jeszcze jedno miejsce.
Idziemy w kierunku dużego parkingu, nie ma jeszcze sezonu, bo niewiele samochodów się tu znajduje. Podchodzimy do kiosku, w którym kupujemy brakujące nam vizytki i dzwoneczek dla mnie. Dostrzegamy że w menu jest čočková polévka, więc bez zastanowienia zamawiamy cztery. Do tego trzy piwa i jedną kofolę. Rozsiadamy się wygodnie przy stoliku i kiedy dostajemy nasze zupy, ochoczo zaczynamy je zajadać i trzeba przyznać że są smaczne :)
Po posileniu się ruszamy w kierunku Žernova, tam gdzie został zaparkowany samochód. Postanawiamy jeszcze zrobić sobie zdjęcia z pomnikiem Babci z dziećmi, wsiadamy do auta i jedziemy do miejscowości Horní Radechová - Slavíkov.
Droga mija nam bezproblemowo. Przejeżdżamy przez Horní Radechová - Slavíkov i jedziemy w kierunku szczytu Signál. Wjeżdżamy na niewielki parking tuż u podnóża wieży widokowej. Wysiadamy z samochodu i idziemy w kierunku wieży widokowej.
"Wieża widokowa na Signálu.
 |
|
Specyfikacja techniczna:
-Wysokość wieży 29 m
-Wysokość platformy 25,2 m
-Oficjalnie otwarto dla publiczności 13 grudnia 2014
-GPS: 50°27'39.785"N, 16°9'57.556"E
W ramach projektu pn. "Miesjka pełne widoków w Euroregionie Glacensis" w Euroregionie Glacensis" w pobliżu miejscowości Horní Radechová, w dzielnicy Slavíkov, zbudowano nową wieżą widokową na szczycie Signál (496 m n.p.m.). Na drewnianej konstrukcji, ze stalowymi schodami w kształcie śruby, na wysokości 25,2 m powyżej terenu znajduje się taras widokowy, z którego można podziwać kołowy widok na duże odległości. Dzięki swojej wysokości nałeży ona do najwyższych spośród nowo zbudowanych wież widokowyc i stanowi wyrażną dominantę w krajobrazie. Dojeżdżając do Slavíkova drogą z Horní Radechovej prowadzącą do Hronova, nie można wieży przeoczyć. Z wieży między innymi dobrze widać linię grup warownych tworzących czeski przedwojenny system fortyfikowacyjny, należący do systemu o kryptonimie Zbečník.
Inwestor: Branka o.p.s.
Wykonawca: Tesmen s.r.o., Olešnice u Červeného Kostelce
Wchodzimy na wieżę widokową, krętymi, ażurowymi schodami, oczywiście liczę schody i gdy staję na platformie widokowej stwierdzam że jest ich 125.
Stajemy na tarasie widokowym, podziwiamy widoki rozpościerające się dookoła, robimy zdjęcia, a po nich niespiesznie schodzimy z wieży widokowej, idziemy w kierunku auta, wsiadamy do niego i jedziemy w kierunku granicy.
Podróż mija nam dość szybko i bezproblemowo. W domku jesteśmy na tyle wcześnie, że mamy czas na podglądanie "naszych" pustułek.
Tak oto kończy się nasza piękna wycieczka do krainy Boženy Němcovej. Pora więc na kolejną, a ta już wkrótce :)
Do zobaczenia niebawem :)
Pozdrawiamy serdecznie i cieplutko, życząc miłej lektury :)
Danusia i Radek :)
Przechodzimy obok drewnianej, zadaszonej kładki zwanej Pohodelská lávka. Robimy zdjęcia i idziemy dalej. Kolejnym naszym przystankiem jest Bílý Most.
"Staré bělidlo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz